Index of /postgresql/FAQ/FAQ_farsi.html |
تاريخ آخرين اصلاح اين فايل: 28 شهریور 1383 هجری شمسی
نگهدارنده اصلي فايل (زبان انگليسي)در حال حاضر : Bruce Momjian pgman@candle.pha.pa.us
نگهدارنده فايل به زبان فارسي:
m.taghizadeh@imenafzar.net محمود
تقيزاده مهرجردی
آخرين نسخه اين فايل را ميتوانيد از اين آدرس بگيريد http://www.PostgreSQL.org/docs/faqs/FAQ.html
سوالاتي كه در مورد يك سکوی(پلتفرم) خاص است در اين آدرس جواب داده شده اند http://www.PostgreSQL.org/docs/index.html
1.1) PostgreSQL
چيست و چگونه بايد آن را تلفظ كرد؟
1.2)
قانون كپي رايت (حقوق معنوي) در مورد PostgreSQL
به چه صورت است؟
1.3)
PostgreSQL روي چه نوع
يونيكسهايي اجرا ميشود؟
1.4)
روي چه محيطهاي غير يونيكسي ميتوان آن
را اجرا كرد؟
1.5) PostgreSQL
را از كجا ميتوانم بگيرم؟
1.6)
از كجا خدمات پشتيباني بگيرم؟
1.7)
آخرين نسخه اعلام شده چيست؟
1.8)
چه مستندات و راهنمائيهايي وجود دارند؟
1.9)
چگونه ميتوانم ازاشكالات شناخته شده و يا امكاناتي كه در اين
پايگاه داده وجود ندارد مطلع شوم؟
1.10)
چگونه ميتوانم زبان
SQL را ياد بگيرم؟
1.11)
آيا PostgreSQL
مشكل Y2K
دارد يا خير؟
1.12)
چگونه ميتوانم به تيم برنامه نويس
PostgreSQL
ملحق شوم؟
1.13)
چگونه ميتوانم يك اشكال را به گروه برنامه نويس اعلام كنم؟
1.14)
وضعيت
PostgreSQL در
مقايسه با ساير DBMSها به چه
صورت است؟
1.15)
من چگونه ميتوانم از نظر مالي به PostgreSQL
كمك كنم؟
2.1)
آيا هيچ درايور ODBC
براي PostgreSQL
وجود دارد؟
2.2)
چه ابزارهايي براي استفاده از PostgreSQL
با صفحات وب وجود دارد؟
2.3)
آيا PostgreSQL يك واسط كاربري گرافيكي
دارد؟
2.4)
با چه زبانهاي برنامهنويسي ميتوان با PostgreSQL
ارتباط برقرار كرد؟
3.1)
چگونه ميتوانم PostgreSQL را در شاخهاي
غير از /usr/local/pgsql/ نصب كنم؟
3.2)
چرا موقعي كه من برنامه postmaster را
اجرا مي كنم پيام Bad system call و يا core dump
ميگيرم؟
3.3)
چرا موقعي كه من سعي ميكنم برنامه postmaster
را اجرا كنم خطاي IpcMemoryCreate ميگيرم؟
3.4)
چرا موقعي كه من سعي ميكنم برنامه postmaster
را اجرا كنم خطاي IpcSemaphoreCreate
ميگيرم؟
3.5)
چگونه ميتوانم اتصالات ساير ماشينها را كنترل كنم؟
3.6)
براي كارايي بالاتر و بهتر پايگاه داده من چه تنظيماتي را بايد
انجام دهم؟
3.7)
چه امكاناتي براي پيدا كردن اشكال وجود دارد؟
3.8)
چرا موقعي كه من ميخواهم به پايگاه داده وصل شوم پيام
"Sorry, too many clients"
ميگيرم؟
3.9)
در شاخه pgsql_tmp چه چيزي قرار دارد؟
3.10)
چرا براي به روز كردن نسخه پايگاه داده من بايد كل داده ها را
dump و مجدداً restore كنم؟
3.11)
از چه سخت افزاري بايد استفاده كنم؟
4.1) تفاوت بين binary cursors و
Normal cursors چيست؟
4.2)
من چگونه ميتوانم فقط روي چند رديف اول يا يك رديف تصادفي درخواست
SELECT بزنم؟
4.3)
من چگونه ميتوانم ليستي از جداول يا ساير چيزهايي كه در
psql وجود دارد را ببينم؟
4.4)
چگونه يك ستون جدول را حذف ميكنيد؟ چگونه نوع داده آن را عوض
كنيم؟
4.5)
حداكثر اندازه يك رديف، جدول و خود پايگاه داده چقدر است؟
4.6)
چقدر فضاي ديسك سخت براي ذخيره كردن دادههاي يك فايل متني مورد
نياز است؟
4.7)
چگونه ميتوانم بفهمم كه چه كاربران، پايگاه داده، نمايه و
جداولي در سيستم تعريف شده است؟
4.8)
چرا درخواستهاي من كند اجرا ميشوند يا چرا از نمايه ها استفاده
نميكنند؟
4.9)
چگونه ميتوانم نحوه بررسي درخواست را توسط بهينهساز درخواستها
مشاهده كنم؟
4.10)
نمايه R-tree چيست؟
4.11)
بهينه ساز تكويني درخواست چيست؟ (Genetic Query Optimizer)
4.12)
چگونه از عبارات منظم براي جستجو استفاده كنم؟ چگونه جستجويي انجام
دهم كه حساس به متن نباشد؟ چگونه براي يك جستجوي غير حساس به متن از نمايه استفاده
كنم؟
4.13)
چگونه ميتوانم در يك درخواست تشخيص دهم كه يك فيلد NULL
است؟
4.14)
تفاوت بين گونههاي مختلف character چيست؟
4.15.1)
چگونه ميتوانم يك فيلد سريال يا افزايشي ايجاد كنم؟
4.15.2)
چگونه ميتوانم مقدار يك درج سريالي را بدانم؟
4.15.3) آیا توابع ()nextval
و ()currval منجر به ایجاد شرایط race
برای سایر کاربران می شوند؟
4.15.4)
چرا اعداد سریالی مربوط به تراکنشهای abort
شده مجدداً استفاده نمی شود؟ چرا بین اعداد سریالی یک فاصله خالی ایجاد می شود؟
4.16) OID و TID چه
هستند؟
4.17)
معني بعضي از ترمها و كلماتي كه در PostgreSQL
استفاده ميشود چيست؟
4.18)
چرا من خطاي "ERROR: Memory exhausted in AllocSetAlloc"
ميگيرم؟
4.19)
از كجا تشخيص دهم كه ويرايش يا نسخه PostgreSQLيي
كه من استفاده ميكنم چيست؟
4.20) چرا در حین اجرای عملیات روی
large-objectها خطای "invalid large obj descriptor"به
وجود می آید؟
4.21)
چگونه يك ستون ايجاد كنم كه مقدار زمان جاري را به عنوان مقدار
پيشفرض داشته باشد؟
4.22)
چرا زير درخواستهايي كه از IN استفاده
ميكنند كند هستند؟
4.23)
چگونه ميتوانم يك الحاق خارجي (outer join)
انجام دهم؟
4.24)
چگونه ميتوان درخواستهايي از چند پايگاه داده توليد كرد؟
4.25)
چگونه خروجي يك تابع ميتواند چند رديف يا ستون باشد؟
4.26)
در توابع PL/PgSQL چرا نميتوان با اطمينان
جداول موقت را ايجاد يا حذف كرد؟
4.27)
چه گزينههايي براي تكرار (replication)
وجود دارد؟
4.28)
چه گزينههايي براي رمزنگاري وجود دارد؟
5.1)
من يك تابع نوشتهام. چگونه آن را در psql
اجرا كنم؟ چرا با اجراي آن core dump ميگيرم؟
5.2)
چگونه ميتوانم در توليد نوعها و توابع جديد و جالب براي
PostgreSQL همكاري و مشاركت داشته باشم.
5.3)
چگونه ميتوانم يك تابع به زبان C بنويسم
كه خروجي آن يك tuple (چند
تايي) باشد؟
5.4)
من يك فايل منبع را عوض كرده ام چرا در عمليات كامپيل مجدد آن
تغيير ديده نميشود؟
PostgreSQL به صورت Post-Gres-Q-L تلفظ ميشود. يك فايل صوتي در آدرس http://www.postfresql.org/postgresql.mp3 براي كساني كه مايلند تلفظ صحيح را بشنوند وجود دارد.
PostgreSQL از روي سيستم مديريت پايگاه داده POSTGRES توسعه داده شده است (هنوز هم بعضي مواقع براي سادگي به آن Postgres گفته ميشود) كه يك نمونه تحقيقاتي از پايگاه دادههاي نسل بعد است. PostgreSQL همان الگوي داده قوي و انواع داده را حفظ كرده است ولي زبان PostQuel را با يك زيرمجموعه پيشرفته از SQL جايگزين كرده است. PostgreSQL متن باز بوده و متن كامل آن در دسترس است.
PostgreSQL توسط يك تيم برنامهنويس كه همگي در گروه پست الكترونيك برنامهنويسان PostgreSQL عضو هستند، انجام ميشود. هماهنگ كننده اصلي در حال حاضر Marc G. Fournier به آدرس scrappy@PostgreSQL.org ميباشد. (براي ديدن نحوه ملحق شدن به اين تيم قسمت 1.6 را ببينيد). اين تيم در حاضر مسئوليت تمام مسائل مربوط به برنامهنويسي PostgreSQL را بر عهده دارد. اين يك پروژه گروهي است و تحت كنترل هيچ شركتي نيست. براي اطلاعات بيشتر در مورد اين تيم به آدرس http://www.PostgreSQL.org/docs/faqs/FAQ_DEV.html مراجعه كنيد.
اولين نسخه PostgreSQL توسط Andrew Yu and Jolly Chen به وجود آمد. افراد بسياري در توسعه و رفع اشكال و انتقال آن شركت كردهاند. متن اصلي Postgres كه PostgreSQL از روي آن نوشته شده است، توسط تعداد زيادي دانشجوي كارشناسي ارشدو دانشجوي كارشناسي و تيم برنامهنويسي كه تحت نظر پروفسور Michael Stonebrake در دانشگاه بركلي،كاليفرنيا كار ميكردهاند نوشته شده است.
نام اصلي نرم افزار در دانشگاه بركلي Postgres بود. در سال 1995 بعد از اضافه شدن SQL نام آن به Postgres95 تغيير داده شد. در سال 1996 نام آن به PostgreSQL تغيير داده شد.
PostgreSQL تحت قانون كپي رايت زير قرار دارد:
PostgreSQL Data Base Management System
Portions copyright (c) 1996-2004, PostgreSQL Global Development Group Portions Copyright (c) 1994-6 Regents of the University of California
Permission to use, copy, modify, and distribute this software and its documentation for any purpose, without fee, and without a written agreement is hereby granted, provided that the above copyright notice and this paragraph and the following two paragraphs appear in all copies.
IN NO EVENT SHALL THE UNIVERSITY OF CALIFORNIA BE LIABLE TO ANY PARTY FOR DIRECT, INDIRECT, SPECIAL, INCIDENTAL, OR CONSEQUENTIAL DAMAGES, INCLUDING LOST PROFITS, ARISING OUT OF THE USE OF THIS SOFTWARE AND ITS DOCUMENTATION, EVEN IF THE UNIVERSITY OF CALIFORNIA HAS BEEN ADVISED OF THE POSSIBILITY OF SUCH DAMAGE.
THE UNIVERSITY OF CALIFORNIA SPECIFICALLY DISCLAIMS ANY WARRANTIES, INCLUDING, BUT NOT LIMITED TO, THE IMPLIED WARRANTIES OF MERCHANTABILITY AND FITNESS FOR A PARTICULAR PURPOSE. THE SOFTWARE PROVIDED HEREUNDER IS ON AN "AS IS" BASIS, AND THE UNIVERSITY OF CALIFORNIA HAS NO OBLIGATIONS TO PROVIDE MAINTENANCE, SUPPORT, UPDATES, ENHANCEMENTS, OR MODIFICATIONS.
قانون بالا ليسانس BSD كه يك ليسانس كلاسيك براي متنهاي باز است ميباشد. هيچ محدوديتي در مورد نحوه استفاده از متن در آن ديده نميشود. ما آن را دوست داريم و هيچ قصدي براي تغيير آن نداريم.
در حالت كلي PostgreSQL روي هر پلتفرم (سكوي) سازگار با يونيكس اجرا ميشود. ليست پلتفرمهايي كه تاكنون PostgreSQL روي آنها نصب و تست شده است درقسمت دستورالعملهاي نصب آمده است.
Client
ميتوان psql, كتابخانه libpq و ساير واسطها و برنامههاي كاربردي را طوري كامپيل كرد كه روي محيطهاي ويندوز نيز اجرا شوند. در اين حالت Client روي ويندوز اجرا ميشود و از طربق شبكه و پروتكل TCP/IP با يك سرور كه روي يك پلتفرم لينوكس در حال اجراست ارتباط برقرار ميكند.يك فايل win32.mak همراه با كدهاي PostgreSQL وجود دارد كه براي كامپيل كردن كتابخانه libpq و برنامه psql ميباشد. PostgreSQL همچنين امكان ارتباط به صورت ODBC را نيز دارد.
Server
با استفاده از Cygwin و كتابخانه Cygnus ميتوان پايگاه داده را روي ويندوز NT و يا Win2K اجرا كرد.براي ديدن اطلاعات بيشتر فايل pgsql/doc/FAQ_MSWIN را كه بهمراه توزبعهاي PostgreSQL آمده است ببينيد و يا اينكه به اين صفحه http://www.PostgreSQL.org/docs/faqs/text/FAQ_MSWIN مراجعه كنيد.
در حال حاضر يك عمليات انتقال PostgreSQL به روي سكوهاي Win NT/2000/XP در جريان است. براي ديدن وضعيت اين پروژه به سايتهاي http://momjian.postgresql.org/main/writings/pgsql/win32.htm و http://techdocs.postgresql.org/guides/Windows مراجعه كنيد.
همچنين يك عمليات انتقال بر روي Novell Netware 6 نيز در حال انجام است كه در سايت http://forge.novell.com ميتوانيد اطلاعات بيشتر را ببينيد.
PostgreSQL را از سايت اصلي آن ftp://ftp.PostgreSQL.org/pub ميتوانيد بگيريد. در صفحه اصلي سايت ليست ساير آدرسهايي كه ميتوانيد PostgreSQL را از آنها بگيريد آمده است.
گروه پستي اصلي pgsql-general@PostgreSQL.org ميباشد. اين گروه براي بحث در مورد موضوعات مختلف در زمينه PostgreSQL است. براي عضو شدن در اين گروه پستي يك نامه الكترونيكي به آدرس گروه با محتوياتی كه در ادامه آمده است ارسال كنيد. در قسمت Subject چيزي ننويسيد.
subscribe end
آدرس گروه: pgsql-general-request@PostgreSQL.org
همچنين يك گروه پستي هم به صورت ارسال چكيده پيامها وجود دارد. براي عضو شدن در اين گروه يك نامه با محتويات زير به این آدرس ارسال كنيد. pgsql-general-digest-request@PostgreSQL.org
subscribe end
در اين گروه هر موقع حجم نامهها به 30 كيلوبايت رسيد براي تمام اعضاء ارسال ميشود.
گروه پستي بررسي اِشكالات هم وجود دارد. براي عضو شدن در اين گروه يك نامه با محتويات زير به pgsql-bugs-request@PostgreSQL.org ارسال كنيد.
subscribe end
گروه پستي مخصوص توسعه دهندگان (برنامهنويسان) نيز وجوددارد. براي عضويت در اين گروه يك نامه به آدرس زير با محتويات مشخص شده ارسال كنيد. pgsql-hackers-request@PostgreSQL.org
subscribe end
گروههاي پستي ديگري نيز در زمينه PostgreSQL وجود دارد كه ميتوانيد در سايت http://www.postgresql.org ببينيد.
همچنين يك كانال IRC
روي Freenode و EFNet بنام
PostgreSQL#
وجود دارد. شما ميتوانيد از فرمان يونيكسي
irc -c '#PostgreSQL' "$USER" irc.phoenix.net.
يا
irc -c '#PostgreSQL' "$USER" irc.freenode.net
استفاده كنيد.
ليست شركتهايي كه از طريق آنها ميتوانيد خدمات
پشتيباني تجاري در زمينه PostgreSQL دريافت كنيد در اين
آدرس
http://techdocs.postgresql.org/companies.php
موجود است.
آخرين نسخه PostgreSQL كه وجود دارد 7.4.3 است.
هدف ما آن است كه هر 6 ماه تا 8 ماه يك نسخه جديد ارائه شود.
چندين كتابچه و صفحات راهنما و مثالهاي كوچك همراه با متن اصلي PostgreSQL در شاخه doc وجود دارد. براي ديدن صفحات راهنما ميتوانيد به سايت http://www.PostgreSQL.org/docs نيز مراجعه نماييد.
دو كتاب در زمينه PostgreSQL در آدرسهاي http://www.PostgreSQL.org/docs/awbook.htm و http://www.commandprompt.com/ppbook وجود دارد. ليستي از كتابهايي كه قابل خريد است در آدرس http://techdocs.PostgreSQL.org/techdocs/bookreviews.php وجود دارد. همچنين ليستي از مقالات فني در مورد PostgreSQL در آدرس http://techdocs.PostgreSQL.org وجود دارد.
برنامه psql يك دستور d\ دارد كه اطلاعاتي در مورد انواع دادههاي قابل تعريف و عملگرها و توابع و ... به ما نشان ميدهد. در سايت اصلي ما اطلاعات بيشتري را ميتوانيد پيدا كنيد.
PostgreSQL يك زير مجموعه پيشرفته از SQL-92 را پشتيباني ميكند. در ليست TODO اِشكالات شناخته شده يا امكاناتي كه وجود ندارد و يا برنامههاي آينده آمده است.
كتاب PostgreSQL در آدرس SQL http://www.PostgreSQL.org/docs/awbook.html را آموزش ميدهد. همچنين يك كتاب در آدرس http://www.commandprompt.com/ppbook وجود دارد. يك راهنماي خيلي خوب هم در سايتهاي http://www.intermedia.net/support/sql/sqltut.shtm و http://ourworld.compuserve.com/homepages/graeme_birchall/HTM_COOK.HTM و http://sqlcourse.com در مورد SQL وجود دارد.
كتاب ديگري كه ميتوان براي يادگيري SQL از آن استفاده كرد كتاب "SQL را در 21 روز ياد بگيريد، ويرايش دوم" در سايت http://members.tripod.com/er4ebus/sql/index.htm ميباشد.
تعداد زيادي از كاربران كتاب The Practical SQL را ترجيح ميدهند. كتاب ديگر The Complete Refrence SQL انتشارات McGraw-Hill ميباشد.
خير،PostgreSQL با تاريخهاي قبل و بعد از 2000 مشكلي ندارد.
ابتدا،آخرين سورس را دونلود كرده و مستندات مربوط به برنامهنويسي PostgreSQL را در سايت مطالعه كنيد. سپس به گروههاي پستي pgsql-patches و pgsql-hackers عضو شويد. در مرحله آخر وصلههاي با كيفيت بالا را به pgsql-patches ارسال كنيد.
تعداد زيادي از برنامهنويسان وجود دارند كه امتياز انجام تغييرات در cvs را دارند. هر كدام از آنها تعداد زيادي وصله با كيفيت بالا به گروه ارسال كردهاند كه اعتماد گردانندگان PostgreSQL را به دست آوردهاند.
لطفاً صفحه مربوط به اِشكالات PostgreSQL را در سايت http://www.PostgreSQL.org/bugs/bugs.php مشاهده كنيد. در اين سايت نحوه گزارش و ارسال يك اشكال توضيح داده شده است.
همچنين براي ديدن نسخههاي جديدتر PostgreSQL و يا وجود يك وصله جديد از سايت ftp://ftp.PostgreSQL.org/pub بازديد كنيد.
راههاي مختلفي براي اندازهگيري و مقايسه نرمافزارها وجود دارد كه عبارتند از امكانات، كارايي، قابليت اعتماد، پشتيباني و قيمت
كارايي PostgreSQL در حد بقيه سيستمهاي تجاري و متن باز است. در بعضي موارد سريعتر و در بعضي موارد از آنها كندتر است. در مقايسه با MySQL براي كاربران بيشتر و درخواستهاي پيچيده و بار زياد خواندن/نوشتن سريعتر است. در درخواستهاي ساده SELECT از MySQL كندتر است. البته MySQL خيلي از امكانات PostgreSQL كه در بالا به آن اشاره شد را ندارد. هدف اصلي ما امكانات و قابليت اعتماد بالاست در ضمن آنكه تلاش ميكنيم تا كارايي آن نيز بهبود يابد. در آدرس http://openacs.org/philosophy/why-not-mysql.html يك مقايسه جالب بين MySQL و PostgreSQL وجود دارد. از طرف ديگر MySQL يك شركت است كه محصول خود را به صورت متن باز ارائه ميكند ولي براي نرمافزار غير متن باز خود احتياج به ليسانس تجاري دارد بر خلاف PostgreSQL كه يك گروه كاملاً متن باز هستند.
PostgreSQL داراي يك ساختار تشكيلاتي درجه اول است كه آن را مديون Marc Fournier است كه اين ساختار را ايجاد كرده است.
كيفيت يك ساختار براي يك پروژه متن باز بسيار اهميت دارد. يك ساختار خوب ميتواند مانع از حوادثي شود كه در حركت روبهجلوي پروژه خللي وارد ميكنند.
البته اين ساختار تشكيلاتي ارزان نيست. هزينههاي ثابت ماهانه و روزمره براي نگهداري و حفظ اين ساختار مورد نياز است. اگر شما يا شركت شما مايل است كه از نظر مالي به اين حركت كمك كند لطفاً به سايت http://store.pgsql.com/shopping مراجعه كرده و كمك خود را اهدا كنيد.
هر چند در صفحه اصلي عبارت PostgreSQL,Inc ذكر شده است ولي مشاركت عمدتاً براي پشتيباني از پروژه PostgreSQL مي باشد و نه براي يك شركت مشخص. اگر ترجيح ميدهيد ميتوانيد يك چك به آدرس مشخص شده ارسال كنيد.
اگر يك استفاده موفق از PostgreSQL سراغ داريد لطفاً آن را به سايت http://advocacy.postgresql.org گزارش دهيد.
دو درايور ODBC بنامهاي psqlODBC و OpenLink براي PostgreSQL وجود دارد.
براي گرفتن psqlODBC به سايت http://gborg.postgresql.org/project/psqlodbc/projdisplay.php مراجعه كنيد.
OpenLlink را از اين سايت http://www.openlinksw.com ميتوانيد بگيريد. اين درايور با نرمافزارهاي مختلف ODBC كار ميكند بنابراين شما قادر خواهيد بود با استفاده از OpenLink روي اكثر سكوهايي كه نرمافزارODBCدارند بدون مشكل به PostgreSQL نيز متصل شويد.
اين محصول به كساني كه احتياج به خدمات پشتيباني تجاري دارند فروخته ميشود. ولي نسخه آزاد اين نرمافزار هميشه در درسترس ميباشد. براي كسب اطلاعات بيشتر سوالات خود را به آدرس postgres95@openlink.co.uk ارسال نماييد.
در سايت http://www.webreview.com براي استفاده از PostgreSQL در صفحات وب راهنماييهاي خوبي وجود دارد.
براي تركيب و استفاده در صفحات وب زبان PHP يك واسط بسيار مناسب است. اطلاعات بيشتر راجع به PHPدر سايت http://www.php.net وجود دارد.
مثالهايي نيز با استفاده از Perl و CGI.pm و mod_perl وجود دارد.
چند نرم افزار گرافيكي براي PostgreSQL وجود دارد كه شامل pgAccess درسايت http://www.pgaccess.org و pgAdmin III در سايت http://www.pgadmin.org و RHDB Admin در سايت http://sources.redhat.com/rhdb و Rekall در سايت http://www.thekompany.com/products/rekall ميباشد. همچنين يك phpPgAdmin هم در سايت http://phppgadmin.sourceforge.net وجود دارد كه يك واسط وبي براي مديريت PostgreSQL ميباشد.
براي ديدن اطلاعات بيشتر راجع به نرمافزارهاي گرافيكي براي PostgreSQL به آدرس http://techdocs.postgresql.org/guides/GUITools مراجعه كنيد.
بيشتر زبانهاي برنامهنويسي ميتوانند با PostgreSQL ارتباط برقرار كنند. به همراه سورس PostgreSQL تعدادي از واسطهاي مورد نياز براي ارتباط با پايگاه داده از طريق زبانهاي مختلف آمده است كه در زير ليست آنها را مشاهده ميكنيد.
C (libpq)
Embedded C (ecpg)
Java (jdbc)
Python (PyGreSQL)
TCL (libpgtcl)
واسطهاي ديگر در سايت http://gborg.postgresql.org در قسمت Drivers/Interfaces وجود دارد.
موقع اجراي دستور configure از گزينه prefix-- استفاده كنيد.
به دلايل مختلف ممكن است اين اتفاق بيفتد. اما در قدم اول شما مطمئن شويد كه كه امكانات اضافه System V در كرنل شما نصب شده باشد. PostgreSQL براي اجرا شدن نياز به استفاده از امكانات حافظه مشترك و سمافورها دارد.
احتمالاً قسمت ايجاد حافظه مشترك در كرنل به درستي تنظيم نشده است و يا اينكه بايد فضاي حافظه اشتراكي در كرنل را زياد كرد. ميزان دقيق حافظه مشترك مورد نياز بسته به معماري و نحوه استفاده از بافرها توسط برنامه postmaster دارد. براي بيشتر سيستمها كه با تنظيمات پيشفرض كار ميكنند مقدار اين حافظه حدود 1 مگابايت است. براي ديدن اطلاعات بيشتر راجع به حافظه مشترك و سمافور به PostgreSQL Administrator's Guide مراجعه كنيد.
اگر پيغام خطا (pcSemaphoreCreate: semget failed (No space left on device باشد به اين معني است كه تعداد سمافورهاي تنظيم شده در كرنل كافي نيست. PostgreSQL براي هر فرايندي كه در backend اجرا ميشود به يك سمافور نياز دارد. يك راه حل موقت براي اين مسئله آن است كه postmaster را با اعمال محدوديت روي تعداد فرايندهايي كه ميتواند ايجاد كند اجرا كنيم. براي اينكار از گزينه N- و يك عدد كمتر از 32 استفاده كنيد. راه حل دائمي اين مشكل آن است كه پارامترهاي SEMMNS, SEMMNI كرنل را افزايش دهيم.
در زمان دسترسي خيلي زياد به پايگاه داده، سمافورهاي نامعتبر ميتوانند باعث crash كردن سيستم شوند.
اگر پيغام خطا چيز ديگري باشد احتمالاً به دليل آن است كه كرنل از سمافورها پشتيباني نميكند. براي ديدن اطلاعات بيشتر راهنماي مديريتي PostgreSQL را مطالعه كنيد.
به صورت پيش فرض فقط از ماشيني كه PostgreSQL روي آن در حال اجراست ميتوان با استفاده از سوكتهاي يونيكسي به آن متصل شد. ساير ماشينها قادر نيستند به PostgreSQL متصل شوند مگر آنكه گزينه tcp_sockets در فايل postgresql.conf فعال شده و همچنين با اصلاح فايل PGDATA/ph_hba.conf هويتشناسي مبتني بر ميزبان نيز فعال شود. با اين كار ميتوان اتصالات TCP/IP به PostgreSQL ايجاد كرد.
به طور حتم استفاده از انديسها باعث بالا رفتن سرعت پاسخگويي به درخواستها خواهد شد. دستور EXPLAIN ANALYZE به شما امكان ديدن نحوه پردازش يك دستور توسط PostgreSQL را ميدهد.
اگر شما تعداد زيادي INSERT داريد سعي كنيد آنها را با قرار دادن در يك فايل با دستور COPY اجرا كنيد. اين دستور به مراتب از INSERT سريعتر است. حتيالامكان سعي كنيد از تراكنشها استفاده نكنيد. تراكنشها مجموعه دستوراتي هستند كه بيند BEGIN و COMMIT ميآيند. اگر يك دستور به صورت عادي اجرا شود PostgreSQL خود آن دستور را به صورت يك تراكنش مستقل نگاه كرده و اجرا ميكند. موقعی كه تغييرات زيادي در پايگاه داده انجام ميشود انديسهاي قبلي را حذف و مجدداً ايجاد كنيد.
استفاده از گزينه o -F- در فرمان postmaster باعث غير فعال كردن ()fsync ميشود. اين دستور بعد از هر تراكنش اطلاعات را روي هاردديسك منتقل ميكند.
براي افزايش تعداد بافرهاي حافظه اشتراكي از گزينه B- به همراه فرمان postmaster استفاده كنيد. توجه كنيد كه اگر اين عدد خيلي بزرگ باشد ممكن است postmaster اصلاً اجرا نشود. هر بافر 8 كيلو بايت حافظه نياز دارد و تعداد بافرها به طور پيش فرض 64 است.
همچنين ميتوان با گزينه S- ميزان حافظهاي كه براي مرتبسازيهاي موقت توسط PostgreSQL استفاده ميشود را افزايش داد. مقدار پيش فرض 512 كيلو بايت است.
استفاده از دستور CLUSTER نيز براي بالا بردن كارايي موثر ا ست. دستور راهنماي CLUSTER اطلاعات بيشتري در اين زمينه به شما ميدهد.
PostgerSQL امكانات مختلفي براي گزارش دادن وضعيت خود دارد كه براي اشكال زدايي ميتوان از آنها استفاده كرد.
با استفاده از گزينه enable-assert-- تعداد زيادي ()assert براي مونيتور كردن و توقف برنامه در صورت بروز خطاهاي ناخواسته فعال ميشود.
هم Postmaster و هم postgres گزينههاي زيادي براي اشكال زدايي دارند. موقعي كه postmaster را اجرا ميكنيد خروجي استاندارد و خطا را سمت فايل log ارسال كنيد.
cd /usr/local/pgsql ./bin/postmaster >server.log 2>&1 &
اين كار يك فايل log در بالاترين شاخه PostgreSQL ايجاد ميكند. اين فايل حاوي اطلاعات مفيدي در مورد مسائل و خطاهايي است كه براي سرور اتفاق افتاده است. براي ديدن جزئيات بيشتر ميتوان از d- به همراه فرمان postmaster استفاده كرد. گزينه d- همچنين يك عدد ميگيرد كه نشان دهنده سطح جزئياتي است كه در Logفايل نوشته ميشود. با بالابردن اين عدد حجم اطلاعات توليد شده در Logفايل نيز افزايش مييابد.
اگر postmaster در حال اجرا نباشد، ميتوانيم postgres را به طور مستقيم از خط فرمان اجرا كرده و دستورات SQL را به آن بدهيم. اين كار فقط براي اشكاليابي توصيه ميشود. توجه كنيد كه در اين حالت يك دستور با كاراكتر newline خاتمه پيدا ميكند و نه با ;. اگر postmaster را با امكانات اشكاليابي كامپيل كرده باشيد ميتوانيد با استفاده از يك برنامه اشكالياب اجراي برنامه را مونيتور كنيد.
اگر postmaster در حال اجرا باشد با دستور psql ميتوان به postgres متصل شد. با پيدا كردن PID فرايند postgres كه psql به آن متصل شده است ميتوان آن را مونيتور كرد. براي اينكار بايد يك برنامه اشكالياب را به آن pid متصل كرد. اگر بخواهيم بالا آمدن postgres را مونيتور كنيم كافي است "PGOPTIONS="-W n و psql را اجرا كنيم. اين كار باعث ميشود كه postgres با n ثانيه تاخير اجرا شود و در اين فاصله شما ميتوانيد برنامه اشكالياب را به آن متصل كرده و با قرار دادن يك نقطه توقف روند اجراي آن را مونيتور كنيد.
postgres گزينههاي s- و A- و t- دارد كه براي پيدا كردن اشكالات بسيار مناسب هستند.
شما ميتوانيد postgreSQL را با امكانات profiling كامپيل كنيد. اين كار باعث ميشود كه زمان اجراي دقيق هر تابع در برنامه مشخص شود. خروجيهاي توليد شده در اين حالت در فايل DLINUX_PROFILE. ريخته ميشود.
شما بايد حداكثر تعداد فرايندهاي همزمان postmaster را افزايش دهيد. مقدار پيش فرض 32 است. براي افزايش آن ميتوان از گزينه N- استفاده كرد و يا فايل postgresql.conf را اصلاح نمود
توجه كنيد كه اگر N- مقداري بيشتر از 32 داشته باشد بايد مقدار B- را نيز افزايش دهيم. اين مقدار بايد حداقل دو برابر مقدار N- باشد. براي اعداد خيلي بالا بايد بعضي از پارامترهاي كرنل را نيز اصلاح كرد. پارامترهايي نظير حداكثر اندازه حافظه اشتراكي SHMMAX ، حداكثر تعداد سمافورها SEMMNI و SEMMNS ، حداكثر تعداد فرايندها NPROC، حداكثر فرايندهاي يك كاربر MAXUPRC و حداكثر فايلهاي باز NFILE و NINODE. يكي از دلايلي كه تعداد اتصالات همزمان postgreSQL محدود است آن است كه نيازهاي PostgreSQL بيش از منابع موجود سيستم نباشد.
دراين شاخه فايلهاي موقتي قرار دارد كه با اجراي درخواستها به وجود آمده است. به عنوان مثال اگر براي اجراي دستور order by نياز به انجام مرتب سازي باشد و در صورتي كه حافظه مشخص شده با گزينه S- براي اينكار كافي نباشد سيستم يك فايل موقت در اين شاخه ايجاد ميكند تا عمل مرتب سازي را انجام دهد.
فايلهاي موقت معمولاً به صورت اتوماتيك پاك ميشود اما اگر postgreSQL در حين مرتب سازي crash كند آن فايلها باقي ميمانند. با stop و start كردن برنامه postmaster اين فايلها پاك ميشوند.
تيم برنامه نويس postgreSQL در نسخههاي ارائه شده كه فقط minor آنها متفاوت است فقط تغييرات كوچكي اعمال ميكنند؛ بنابراين براي به روز كردن از نسخه 7.2به 7.2.1 نيازي به dump و restore نيست. اما در نسخههايي كه major آنها تغيير ميكند غالباً ساختار داخلي جداول و فايلهاي داده تغيير ميكند. اين تغييرات معمولاً پيچيده هستند. براي انتقال دادههاي موجود در پايگاه داده در اين حالت بايد از dump و restore استفاده كرد.
در نسخههايي كه ساختار روي ديسك تغييري نميكند مي توان از برنامه pg_upgrade براي به روز كردن پايگاه داده استفاده كرد بدون اينكه نيازي به استفاده از dump و restore باشد. در يادداشتي كه به همراه هر توزيع ميآيد ذكر شده است كه آيا برنامه pg_upgrade براي اين توزيع وجود دارد يا خير.
چون اكثر سختافزارهاي PC سازگار هستند مردم فكر ميكنند كه كيفيت آنها نيز يكسان است. در حاليكه اينطور نيست. استفاده از هاردهاي SCSI و حافظههاي ECC و مادربردهاي با كيفيت بالا نسبت به سخت افزارهاي ارزانتر نتايج بهتري از نظر كارايي و پايداري سيستم بهمراه خواهد داشت. PostgreSQL روي بيشتر سخت افزارها اجرا ميشود اما اگر كارايي و اطمينان فاكتورهاي مهمي هستند بايد سخت افزار مناسب استفاده شود. در گروههاي پستي در مورد سخت افزار مناسب و انتخاب آن بحث شده است.
راهنماي دستور DECLARE را مطالعه كنيد.
راهنماي دستور FETCH يا SELECT...LIMIT را ببينيد.
در واقع كل درخواست بايد بررسي و ارزيابي شود حتي اگر شما فقط چند رديف اول را بخواهيد. براي مثال درخواست ORDER BY را در نظر بگيريد. اگر انديس يا نمايهاي براي ORDER BY وجود داشته باشد،postgreSQL ممكن است بتواند فقط چند سطر اول درخواستي را ارزيابي كند و يا اينكه كل درخواست پردازش شود تا تعداد رديفهاي درخواستي توليد شود.
براي انتخاب يك سطر تصادفي به روش زير عمل ميكنيم:
SELECT col FROM tab ORDER BY random() LIMIT 1;
براي ديدن ليست جداول دستور dt\ را در برنامه psql استفاده كنيد. براي ديدن ليست كامل فرمانها ?\ را اجرا كنيد. راه ديگر خواندن متن برنامه psql است كه در شاخه pgsql/src/bin/psql/describe.c قرار دارد. اين فايل حاوي فرامين SQLيي است كه خروجي را براي دستوراتي كه با \در psql شروع ميشوند توليد ميكنند. راه ديگر اجراي psql با گزينه E-است. اينكار باعث ميشود كه psql قبل از اجرا هر دستور SQLمتناظر آن را نشان دهد. PostgreSQLهمچنين يك برنامه SQLi دارد كه ميتوان با استفاده از آن اطلاعات داخلي پايگاه داده را استخراج كرد.
حذف يك ستون در توزيع 7.3 با استفاده از دستور ALTER TABLE DROP COLUMN اضافه شده است. در نسخههاي قبلي به روش زير عمل كنيد:
BEGIN;
LOCK TABLE old_table;
SELECT ... -- تمام ستونها غير از ستوني كه ميخواهيد آن را حذف كنيد را در اينجا بياوريد
INTO TABLE new_table
FROM old_table;
DROP TABLE old_table;
ALTER TABLE new_table RENAME TO old_table;
COMMIT;
براي عوض كردن نوع داده يك ستون به روش زير عمل كنيد:
BEGIN; ALTER TABLE tab ADD COLUMN new_col new_data_type; UPDATE tab SET new_col = CAST(old_col AS new_data_type); ALTER TABLE tab DROP COLUMN old_col; COMMIT;
محدوديتها عبارتند از:
حداكثر اندازه پايگاه داده نامحدود (تا 32 ترابايت وجود دارد) حداكثر اندازه يك جدول 32 ترابايت حداكثر ا ندازه يك رديف 1.6 ترابايت حداكثر اندازه يك فيلد 1 گيگا بايت حداكثر اندازه رديفهاي يك جدول نا محدود حداكثر ستونهاي يك جدول بسته به نوع جدول بين 250 تا 6000 حداكثر انديسهاي يك جدول نا محدود
البته در حالت نامحدود نيز ما محدود به حجم هاردديسك و فضاي حافظه خواهيم بود. در صورتي که مقادير مشخص شده به عنوان نامحدود به صورت غير معمولي بزرك شوند كارايي سيستم كاهش خواهد يافت.
براي ذخيره كردن جداول با اندازه خيلي بزرگ نيازي نيست كه سيستم عامل امكان ايجاد فايلهاي بزرگ را داشته باشد. بلكه جداول خيلي بزرگ به صورت فايلهايي به حجم يك گيگا بايت نگاهداري ميشوند.
اگر اندازه بلوكهاي داده را برابر 32 كيلو بايت قرار دهيم حداكثر اندازه جدول و حداكثر تعداد ستونها 4 برابر خواهد شد.
يك پايگاه داده PostgreSQL تا 5 برابر فضايي روي هاردديسك براي نگاهداري يك فايل متني نياز دارد.
به عنوان مثال يك فايل با 100000 خط را در نظر بگيريد كه در هر خط يك عدد صحيح و يك توضيح متني آمده است. فرض كنيد كه رشته متني به طور متوسط 20 بايت باشد. اندازه فايل برابر 2.8 مگا بايت خواهد بود ولي PostgreSQL براي نگاهداري اين فايل به 6.4 مگا بايت اطلاعات نياز خواهد داشت.
32 bytes: اندازه سرايند هر خط به طور تقريبي 24 bytes: يك عدد صحيح و يك رشته 24 بايتي + 4 bytes: اشاره گر روي صفحه به يك چندتايي ---------------------------------------- 60 bytes در هر رديف اندازه صفحات داده در PostgreSQL برابر با 8 كيلو بايت است 8192 تعداد بايتها در هر صفحه ------------------- = 136 تعداد رديفها در يك صفحه پايگاه داده 60 تعداد بايتهاي هر رديف 100000 تعداد رديفها -------------------- = تعدادصفحات پايگاه داده 128 تعداد رديفها در هر صفحه 735 تعداد صفحات * 8192 تعداد بايتهاي هر صفحه = 6,021,120 مگا بايت
سربار انديسها يا نمايهها از اين مقدار كمتر است ولي چون شامل خود دادهها هم هست ممکن است اندازه آنها هم بزرگ شود.
NULLها به صورت bitmap ذخيره ميشوند و از اينرو فضاي بسيار كمي را اشغال ميكنند.
psql تعداد زيادي دستور دارد كه با \ شروع ميشوند و اين اطلاعات را در اختيار ما قرار ميدهند. براي ديدن آنها دستور ?\ را اجرا كنيد. همچنين جداول سيستمي كه با نام آنها pg_ شروع ميشود نيز اين اطلاعات را در خود دارند. اجراي برنامه psql با گزينه l- نيز باعث نشان دادن ليست تمام پايگاههاي داده ميشود.
همچنين فايل pgsql/src/tutorial/syscat.source نيز فرمانهاي SELECT كه با استفاده از آن ميتوان اطلاعات پايگاه داده را استخراج كرد شرح داده است.
به طور معمول براي درخواستها از نمايهها استفاده نميشود. تنها در صورتي از نمايهها استفاده ميشود كه اندازه جدول از يك اندازه حداقل بزرگتر باشد و درخواست هم فقط قسمتي از رديفهاي جدول را انتخاب كرده باشد. دليل اين كار آن است كه دسترسيهاي تصادفي به هاردديسك كه به خاطر نمايهها ايجاد ميشود ممكن است از خواندن مستقيم جدول يا خواندن ترتيبي ركوردها كندتر باشد.
براي تعيين اينكه از نمايه استفاده شود يا خير، PostgreSQL بايد اطلاعات آماري را در مورد يك جدول بداند. اين اطلاعات توسط دستور ANALYZE و VACUUM ANALYZE به دست ميآيد. با استفاده از اين اطلاعات، بهينه ساز از تعداد رديفهاي يك جدول اطلاع پيدا ميكند و بهتر ميتواند تعيين كند كه آيا از نمايه استفاده شود يا خير. اطلاعات آماري همچنين براي تعيين ترتيب الحاق و روشهاي الحاق به صورت بهينه نيز كاربر دارد. جمع آوري اطلاعات آماري بايد به صورت دورهاي همزمان با تغيير دادههاي جدول انجام شود.
نمايهها به طور معمول همراه با دستور ORDER BY به كار برده نميشوند. براي يك جدول بزرگ يك پيمايش ترتيبي همراه با دستور مرتب سازي از به كار بردن نمايهها سريعتر خواهد بود.
اما اگر همراه با ORDER BY از LIMIT استفاده شود اغلب از نمايهها استفاده ميشود چون فقط قسمتي از جدول استفاده ميشود. در حقيقت هر چند توابع ()MIN و ()MAX از نمايهها استفاده نميكنند ولي ميتوانيم با استفاده از دستور زير با استفاده از نمايهها و دستور ORDER BY و LIMIT آنها را به دست آوريم.
SELECT col FROM tab ORDER BY col [ DESC ] LIMIT 1;
اگر شما فكر ميكنيد كه بهينه
ساز سيستم در انتخاب پيمايش ترتيبي اشتباه كرده است با دستور 'SET
enable_seqscan TO 'off'
ميتوانيد ببينيد آيا استفاده از نمايهها باعث افزايش سرعت درخواستها خواهد شد.
استفاده از نمايهها هنگامي كه از علائم ويژه نظير LIKE و ~ استفاده ميكنيد فقط در بعضي شرايط خاصي كه در اينجا ذكر شده است ممكن است:
ابتداي رشته جستجو بايد به طور صريح مشخص باشد براي مثال:
دستورات LIKE نبايد با علامت % شروع شوند
الگوهاي منظمي كه با ~ ميايد حتماً بايد با علامت ^ شروع شود
رشته جستجو نبايد با يك مجموعه از كاراكترها مثل [a-e] شروع شود
جستجوهاي غيرحساس به متن مثل ILIKE و *~ از نمايهها استفاده نميكنند. در عوض از توابع نمايهاي كه در قسمت 4.12 توضيح داده شد استفاده ميكنند.
مقدار پيش فرض locale بايد در initdb استفاده شود.
راهنماي دستور EXPLAIN را نگاه كنيد.
از نمايه R-Tree براي انديس كردن دادههاي فاصلهاي استفاده ميشود. يك نمايه hash نميتوانند جستجوهاي محدودهاي را انجام دهد. نمايه "B-tree" نيز براي انجام جستجوي محدودهاي در يك جهت قابل استفاده است. اما R-Tree ميتواند دادههاي چند بعدي را نيز پشتيباني كند. براي مثال استفاده اگر از نمايه R-tree براي گونه Point استفاده شود سرعت درخواستهايي نظير "select all points within a bounding rectangle" به مراتب افزايش مييابد.
مقالهاي كه طراحي R-tree را توضيح داده است
Guttman, A. "R-trees: A Dynamic Index Structure for Spatial Searching." Proceedings of the 1984 ACM SIGMOD Int'l Conf on Mgmt of Data, 45-57.
R-tree ميتواند چندضلعيها و چند وجهي را پشتيباني كند. در تئوري R-tree ميتواند تعداد بعدهاي بالاتر ري نيز پشتيباني كند. در عمل توسعه R-tree نياز به كار بيشتري دارد.
استفاده از GEQO سرعت بهينه سازي درخواست را هنگاميكه تعداد زيادي جدول را با استفاده از الگوريتم ژنتيك الحاق ميكنيم افزايش ميدهد.
براي جستجوي عبارت منظم از عملگر ~ استفاده ميكنيم. براي جستجوي غير حساس به متن از عملگر *~ و يا ILIKE استفاده ميكنيم.
روش ديگر انجام جستجوي غير حساس به متن در زير نشان داده شده است.
SELECT * FROM tab WHERE lower(col) = 'abc';
اين از نمايههاي استاندارد استفاده نميكند. ولي شما مي توانيد با دستور زير يك نمايه ايجاد كنيد و از آن استفاده كنيد.
CREATE INDEX tabindex ON tab (lower(col));
با استفاده از توابع IS NULL و IS NOT NULL ميتوانيم NULL بودن يك فيلد را تست كنيم.
Type Internal Name Notes -------------------------------------------------- VARCHAR(n) varchar اندازه، حداكثر طول را نشان مي دهد بدون اضافه شدن كاراكتر اضافه CHAR(n) bpchar كاراكترهاي بلانك براي پر شدن طول مشخص شده استفاده ميشود TEXT text حداكثر طول را مشخص نميكند BYTEA bytea آرايهاي از بايت با طول متغير "char" char يك كاراكتر
نام داخلي گونهها را در system catalogue و بعضي از پيغامهاي خطا ميتوان ديد.
چهار گونه اول همگي از نوع varlena هستند (4 بايت اول روي ديسك طول را مشخص ميكند كه به دنبال آن دادهها قرار دارند.)بنابراين فضاي واقعي استفاده شده روي ديسك از اندازه تعريف شده بيشتر است. اما اين گونهها را ميتوان فشرده كرد كه اينكار باعث ميشود فضاي كمتري روي ديسك اشغال كنند.
براي ذخيره رشتههاي با طول متغير(VARCHAR(n بهترين انتخاب است. در اين گونه حداكثر طول رشته محدود است بر خلاف text كه هيچ محدوديتي روي حداكثر اندازه رشته نميگذارد.(در اين گونه حداكثر طول يك رشته يك گيگا بايت خواهد بود)
گونه (CHAR(n براي ذخيره دادههاي با طول يكسان است.يك گونهي (CHAR(n با كاراكترهاي بلانك (خالي) پر ميشود تا به طول مشخص شده برسد در حاليكه گونه VARCHAR كاراكترها را به همان صورت كه هستند ذخيره ميكند. گونه BYTEA براي ذخيره دادههاي باينري است به خصوص دادههاي باينتري كه شامل بايتهاي NULL هستند. از نظر كارايي تمام اين گونهها يكسان هستند.
PostgreSQL از دادههاي سريال پشتيباني ميكند. براي ايجاد يك فيلد سريال (براي داشتن يك فيلد منحصر به فرد براي هر رديف )به روش زير عمل كنيد:
CREATE TABLE person ( id SERIAL, name TEXT );
دستور بالا به طور اتوماتيک به دستور زير تبديل ميشود:
CREATE SEQUENCE person_id_seq; CREATE TABLE person ( id INT4 NOT NULL DEFAULT nextval('person_id_seq'), name TEXT );
براي ديدن اطلاعات بيشتر به راهنماي دستور create_sequence مراجعه كنيد. همچنين ميتوان از OIDهر رديف به عنوان يك مقدار منحصر به فرد استفاده كرد. اما در اين حالت براي dump كردن و reloadكردن پايگاه داده بايد دستور pg_dumps را با گزينه o- اجرا كنيد.
يك روش براي گرفتن مقدار بعدي يك فيلد سريال استفاده از تابع ()nextval است. در شبه كُدي كه در ادامه آمده است روش انجام اين كار نشان داده شده است:
new_id = execute("SELECT nextval('person_id_seq')"); execute("INSERT INTO person (id, name) VALUES (new_id, 'Blaise Pascal')");
با اجرا دستور فوق مقدار جديد را در متغير new_id نيز خواهيدداشت كه ميتوانيد آن را در بقيه درخواستهاي نيز استفاده كنيد. توجه داشته باشيد كه نام SEQUENCEيي كه به طور اتوماتيك ايجاد شده است به صورت table_serialcolumn_seq خواهد بود. كه در آن table نام جدول و serialcolumn نام فيلد سريال جدول ميباشد.
براي ديدن مقدار نسبت داده شده به فيلد سريال نيز ميتوان از تابع () currval به صورت زير استفاده كرد.
execute("INSERT INTO person (name) VALUES ('Blaise Pascal')"); new_id = execute("SELECT currval('person_id_seq')");
و سرانجام شما ميتوانيد از مقدار OID كه خروجي دستور INSERT است براي ديدن مقدار پيش فرض استفاده كنيد. هر چند اين روش در همه پلتفرمها قابل استفاده نيست و ضمن اينكه فيلد oid بعد از عدد 4 ميليارد دوباره صفر ميشود. در زبان perl با استفاده از DBI و DBD::Pg مقدار oidرا ميتوانيد به شكل زير استخراج كنيد: بعد از اجراي ()st->execute$ مقدار oid در متغير sth->pg_oid_status$ ذخيره خواهد شد.
خیر، استفاده از این توابع شرایط race را به وجود نمی آورد.
برای بالا بردن امکان اجرای همزمان تراکنشها، اعداد سریالی به محض اجرای تراکنش به آنها تخصیص می یابد در این حالت اگر بعضی از تراکنشها abort شوند بین اعداد سریالی استفاده شده یک فاصله خالی به وجود می آید.
OID راه حل PostgreSQL برای داشتن یک شناسه منحصر به فرد برای هر ردیف است. هر ردیف جدیدی که ایجاد می شود یک OID منحصر به فرد به آن اختصاص می یابد. تمام OIDهایی که در حین initdb ایجاد می شوند از 16384 کمتر هستند و OIDهایی بعداً تولید می شود از این عدد بزرگتر خواهد بود. نکته مهم آن است که OIDها نه تنها در یک جدول شبیه نیستند بلکه در کل پایگاه داده هیچ دو ردیفی دارای OID یکسان نخواهد بود.
PostgreSQL از OID در سیستم داخلی خود برای ایجاد ارتباط بین ردیفهای جداول مختلف استفاده می کند. توصیه می شود که یک ستون از نوع OID برای ذخیره این فیلد در جدول ایجاد کنید. ساختن یک نمایه برای این فیلد باعث دسترسی سریعتر به آن خواهد شد.
تمام پایگاههای داده در PostgreSQL برای گرفتن OID جدید از یک ناحیه مرکزی استفاده می کند. ولی اگر بخواهیم OID را به روش دیگری بگیریم و یا اینکه در حین کپی کردن یک جدول بخواهیم OIDهای اصلی آن تغییر نکند به روش زیر می توانیم عمل کنیم:
CREATE TABLE new_table(mycol int); SELECT oid AS old_oid, mycol INTO tmp_table FROM old_table; COPY tmp_table TO '/tmp/pgtable'; COPY new_table WITH OIDS FROM '/tmp/pgtable'; DROP TABLE tmp_table;
OID یک عدد صحیح 4 بایتی است و بنابراین حداکثر مقدار آن 4 میلیارد خواهد بود و بعد از آن مقدار آن سرریز خواهد شد. البته تا کنون برای کسی این اتفاق نیفتاده است و تصمیم گرداندگان PostgreSQL آن است که قبل از آنکه این اتفاق رخ دهد این مشکل را برطرف کنند.
TIDها برای شناسایی محل فیزیکی یک ردیف بر اساس بلوک و آفست می باشد. TIDها بعد از تغییر پیدا کردن یک ردیف و یا بازخوانی آن عوض می شوند. TIDها توسط نمایه ها استفاده می شوند.
لیست برخی از ترمها و کلماتی که استفاده می شوند:
table, relation, class :کلاس، رابطه، جدول
row, record, tuple چندتایی، رکورد، ردیف
column, field, attribute صفت، فیلد، ستون
retrieve, select انتخاب، خواندن
replace, updateبه روز کردن، جایگزینی
append, insert درج، اضافه کردن
OID, serial value مقدار سریال
portal, cursor
range variable, table name, table alias
یک لیست عمومی از ترمهای مورد استفاده در پایگاه داده در آدرس http://hea-www.harvard.edu/MST/simul/software/docs/pkgs/pgsql/glossary/glossary.htm وجود دارد.
این خطا احتمالاً یا به خاطر تمام شدن حافظه مجازی سیستم شماست و یا اینکه کرنل برای برنامه ها در مورد میزان استفاده از حافظه مجازی محدودیت اعمال کرده است. قبل از اجرای برنامه اصلی یکی از دستورات زیر را اجرا کنید.
ulimit -d 262144 limit datasize 256m
بسته به نوع شل یکی از این دستورات ممکن است با موفقیت اجرا شود. با اجرای آن دستور محدودیت حافظه مجازی برای برنامه ها برداشته شده و با این کار احتمالاً درخواستی که قبلاً خطا می داده است اجرا خواهد شد.
با اجرای دستور ()SELECT version
شما باید قبل از شروع دستوراتی که با large-objectها کار می کنند از BEGIN و بعد از آنها هم یک END بگذارید. در حال حاضر PostgreSQL هندل large-objectها را در زمان نهایی شدن تراکنش (commitشدن) می بندد. به همین دلیل اولین تلاش برای انجام هر کاری با هندل منجر به خطای invalid large obj descriptor خواهد شد. برای جلوگیری از این خطا حتماً باید از یک تراکنش استفاده کنید. این کار همانطور که قبلاً گفته شد با استفاده از قرار دادن BEGIN و END در ابتدا و انتهای دستورات انجام می شود.
اگر این خطا را در حین استفاده
از یک درایور ODBC دریافت کردید احتمالاً باید این دستور را
اجرا کنید: set auto-commit off
از CURRENT_TIMESTAMP استفاده کنید در مثال زیر نحوه انجام این کار نشان داده شده است:
CREATE TABLE test (x int, modtime timestamp DEFAULT CURRENT_TIMESTAMP );
در نسخه های قبل از 7.4 عمل الحاق زیر درخواست و درخواست اصلی به این صورت انجام می شود که نتایج به دست آمده از زیر درخواست به صورت ترتیبی برای هر ردیف اعمال می شود. اگر زیردرخواست ردیف های کمی را به عنوان خروجی برگرداند و درخواست بیرونی ردیف های زیادی را شامل شود استفاده از IN بهترین روش است در غیر اینصورت بهتر است از EXISTS استفاده شود
SELECT * FROM tab WHERE col IN (SELECT subcol FROM subtab);
به:
SELECT * FROM tab WHERE EXISTS (SELECT subcol FROM subtab WHERE subcol = col);
برای اجرای سریع این درخواست باید برای ستون subcol نمایه ایجاد شده باشد.
در نسخه های بعد از 7.4 IN برای الحاق از همان تکنیک پیچیده مورد استفاده در دستورات معمولی استفاده می کند و بنابراین استفاده از آن نسبت به EXISTS ارجحیت دارد.
برای انجام الحاق خارجی به روش زیر عمل کنید:
SELECT * FROM t1 LEFT OUTER JOIN t2 ON (t1.col = t2.col);
یا
SELECT * FROM t1 LEFT OUTER JOIN t2 USING (col);
درخواستهای بالا t1.col , t2.col را به هم الحاق می کند و همچنین ردیفهای t1 که نظیر آنها در t2 نبوده است را نیز برمی گرداند. اگر از RIGHT استفاده شود نتیجه بر عکس است. یعنی ردیفهای t2 که نظیر آنها در t1 نباشد را نشان می دهد و اگر از FULL استفاده شود نتیجه هم شامل ردیفهای t1 است و هم شامل ردیفهای t2. استفاده از کلمه OUTER اختیاری است چرا که این کلمه به طور ضمنی دستورهای LEFT, RIGHT, FULL وجود دارد.
در نسخه های قبلی پایگاه داده می
توانیم الحاق خارجی را به کمک دستورهای UNION, NOT IN شبیه
سازی کنیم. این کار در مثال زیر نشان داده شده است:
SELECT tab1.col1, tab2.col2 FROM tab1, tab2 WHERE tab1.col1 = tab2.col1 UNION ALL SELECT tab1.col1, NULL FROM tab1 WHERE tab1.col1 NOT IN (SELECT tab2.col1 FROM tab2) ORDER BY col1
در حال حاضر این کار امکان پذیر نیست. PostgreSQL فقط امکان درخواست از پایگاه داده ای را می دهد که در حال حاضر به آن متصل باشید و نمی توان به طور همزمان از دو پایگاه داده استفاده کرد. البته یک برنامه کاربردی خود می تواند به طور همزمان دو پایگاه داده را مورد استفاده قرار داده و نتایج را با هم ترکیب کند ولی نمی تواند در یک درخواست به هر دو پایگاه داده رجوع کند.
در نسخه 7.3 خروجی یک تابع می تواند چند ردیف یا چند ستون باشد. برای دیدن اطلاعات بیشتر به سایت زیر مراجعه کنید:http://techdocs.postgresql.org/guides/SetReturningFunctions
PL/PgSQL محتوای توابع را ذخیره (cache) می کند. یک اثر بد جانبی این کار آن است که اگر در تابع از یک جدول موقت استفاده شود و بعداً آن جدول حذف و یک جدول جدید به جای آن ایجاد شود، در فراخوانی مجدد آن تابع، محتوای ذخیره شده تابع هنوز به جدول قدیمی اشاره می کند و بنابراین اجرای تابع با اشکال مواجه می شود. راه حل این مشکل آن است که برای جداول موقت از دستور EXECUTE استفاده شود که این کار سبب می شود که درخواست برای هر بار اجرا مجدداً پیمایش و تفسیر شود.
There are several master/slave replication options available. These allow only the master to make database changes and the slave can only do database reads. The bottom of http://gborg.PostgreSQL.org/genpage?replication_research lists them. A multi-master replication solution is being worked on at http://gborg.PostgreSQL.org/project/pgreplication/projdisplay.php.
contrib/pgcrypto شامل توابع رمزنگاری زیادی است که می توان از آنها در دستورات SQL استفاده کرد.
برای رمز کردن ارتباط بین client و server ، پایگاه داده حتماً گزینه SSL را بر روی پایگاه داده فعال کنیم.
در نسخه 7.3 به بعد کلمات عبور کاربران به طور اتوماتیک به صورت رمز شده ذخیره می شود ولی در نسخه های قبلی باید گزینه PASSWORD_ENCRYPTION در فایلpostgresql.conf فعال کنیم.
می توان پایگاههای داده را روی یک فایل سیستم رمزشده نگاهداری کرد
دلایل مختلفی می تواند باعث بروز این مشکل شود. اما قبل از همه تابع خود را به صورت جدا تست کنید.
کد خود را به گروه پستی pgsql-hackers ارسال کنید.
در نسخه های 7.3 به بعد یک تابع می تواند یک جدول را به عنوان خروجی برگرداند. این ویژگی در توابعی که به زبانهای C و PL/PgSQL نوشته می شوند به طور کامل وجود دارد. راهنما برنامه نویسان را مطالعه کنید. یک مثال از نحوه برگرداندن یک جدول به عنوان خروجی در contrib/tablefunc آمده است.
Makefile برای فایلهای include شده وابستگیها را به درستی نشان نمی دهد. برای اطمینان از اینکه فایلی که عوض کرده اید حتماً دوباره کامپیل می شود دستور make clean را اجرا کنید. اگر از کامپیلر gcc استفاده می کنید می توانید از گزینه enable-depend-- در موقع اجرای برنامه configure استفاده کنید این گزینه باعث می شود که وابستگیها به طور اتوماتیک تولید شود.
HIVE: All information for read only. Please respect copyright! |